روشـنی‌بـخـشِ شـب‌تـار نـیامد چه كنم            رفت عـمـر من و دلـدار نیامد چه كنم

قلب من مخـزن الأسرار فراقـش باشد            حـضرت ِمـطلـع الأنوار نیامد چه كنم

"عـجـل الله تعـالى فـرجـه" می‌خـوانـم            حـجـتِ مـطـلـقِ دادار نـیـامـد چه كـنم

شور این سینۀ شیدا به كجا خیمه زده؟            نـور این دیـدۀ خـونـبـار نـیامد چه كنم

درد بی‌صـاحـبى و غـصۀ بی‌مـولایـى            واى از این دو خبر؛ یار نیامد چه كنم!

هجر او بند شد و پاى سلـوكم را بست            چـارۀ عـبـد گـرفـتـار نـیـامـد چه كـنـم

با كلاف دلم عمری‌ست پی‌اش می‌گردم            یـوسـف من سـر بـازار نـیامـد چه كنم

من ز هجران رخش اشك فشاندم هر شب            گـریـه‌ام نیز كه به كـار نیامد چه كنم!

آن غلامـم كه شدم چـشم به راهش اما            شهـریـارم كه به دربـار نیـامد چه كنم

ذوالفقار علوى منتظرِ خون‌خواهی‌ست            وارث حـیــدر كـرار نـیـامـد چـه كـنـم

آتـش درد كـشد شـعـله و مـادر گـویـد:            مـرهم داغـى مـسـمـار نـیـامـد چه كنم

روضۀ كرب و بلا شعر مرا جمع كند            گـفت زینب كه عـلـمدار نیـامد چه كنم